Yoktu tezek ama elma vardı
Kaba saba bir hortumun iki yarısındaydı ucunda ve bir ayağı
Bir ben var Rüstem’den aşağı
İnme indi hindi gelme yokum şimdi
Üfürükten hayallerde uyduruktan me’aller
Ay ışığının kıyısında yakamozdan o’haller
Okurdu okumasına da dürümcüde bıraktı
Uzun ve kalıncana bir hesabın çatısındaydı mesir macunu ve motor yağı
Sütten çıkmış alabalık, o bir billur
Öykünme öyküme kümeste kedi patisi
Gaipten seslerde duyulan büzükler
Kumsalda acı çektirir orta parmağa takılan yüzükler
⸘