Havaalanında ismi anons edilse anlayabilecek insan sayısı çok az. Buna mukabil jet-lag’in 2 gün daha tatil yapabilmek için üstlerini kandırmaya çalışan tatlısu beyaz yakalılarının oluşturduğu bir terim olduğunu en iyi şirketin uluslararası anlaşmalarını yapmak için haftada bir kıtalararası uçan müdürler biliyor. Düşük bütçeli otellerin yorumlarına “odalar çok ufaktı” yazıp 1 veren tipler uzun vadede otelsiz kalır, mülteci hayatı yaşar. Oysa aynı parayı Kıbrıs uçağına verse, bir dahaki sefere Paris Hilton’da kalır. Modern zamanların donanım haber ölücüleri kendi mezarlarını kazıyor haberleri yok.
Hürrem hocadan kezbanlık dersi alan kızlar insanlık dersinden sınıfta kalır. Yetmezmiş gibi aynı anda evde de kalır. Bu kalış öyle bir kalış olur ki değme gün tutkunları bu ateşi alamaz, zorunlu karantinası mahallenin kocakarılarına dert olur. “Guiseppe bile verdi. Sen niye vermiyosun?” diye soran rüküş teyzelerin eteklerinin alt kıvrımları yabancılık çekmeyen uydu ve alıcı sistemleri tarafından 37 ekran tüplü televizyonlarda yerli dizi niyetine oynatılır, Ege kıyıları gibi denize dik ve bodoslamasına girmesine yardımcı olur. Dalgalı denizler teyze-eteği-kıvrımları ile senkronize olursa ortaya tarifi zor bir ahenk çıkar. Bu ahenk blog gezilerinin mihenk taşıdır. Ne zaman ki o kıvrımları ziyarete çıksam kendimi iflah olmaz bir geminin kaptanı gibi hissederim. Kendi gemimin kaptanı.
⸘