Gözlerimi kapadığımda düşten uyandım. Her şeyin olduğu yerdeyim. Evet, o da var, bu da, şu da. Hayır, bekle. Her şey yok. Her şey olamaz. Yalnızca bir kısmı olabilir. Baktığımda görüyorum. Daha da az bir kısmı var. Sadece olabilecek olan var. Hayret, ne kadar da azlarmış. Hayalimde bile daha fazlasını görüyordum. Tek olabilir mi? Yoksa ikililik mi? Biri olmadan diğeri de olmuyor gibi. Tek bir şeyin varlığı mümkün mü? Ya hep ya hiç ne manasız bir sözmüş. Hep arası. Ama ya o, ya o. Kararsız ve eksik bir ahenk. Sayılır biçimde zamanda dengeyi sıfırlayarak yerine geri geliyor. Her şey belli. Yoksa gerçekten de belli mi? Ne belli? Puzzle tamamlandı. Her şey çözüldü. Bu iş tamam. Derken yerde fazladan bir puzzle parçası buldum. Peki puzzle tamamsa bu parça ne? Gözlerimi açtığımda düşe daldım.
⸘