Duvarımda pembe koltuk yan duruyor
Ben sen özlemiyle baş başa kalmış iken
Sepetim yumurtalarla dopdolu
Sen ben düzleminde ufacık bir diken
Yan duran koltuk dar çubuklarla yere sabit
Kendimi dinliyorum özleminle beraber
Tavuklar yumurta yetiştiremiyor
Kaygan zeminde birbirimize eldiven
Koltuk öyle durmamalı bir terslik var sanki
Sessizliği bozan sessizliğin sessizliği
Tek bir sepette bunlar olacak iş değil
Tutamazsam elini alayına merdiven
Büyük gümbürtü koptu koltuk yere düştü
Ahan da sessizlik asıl şimdi bozuldu
Fayanslar artık göz göz yumurta içerliyor
Ellerim boşta kaymıyor gözlerine nadiren
⸘